Yaşlılar Şiiri - Halil Manuş

Ömrümüzden yıldız gibi
Kayarak akar yaşlılar
Buğulanmış gözlerini
Yumarak sıkar yaşlılar

İç çekip dalar maziye
Dönmek imkânsız geriye
“Belki bugün gelir” diye
Hep ufka bakar yaşlılar

Hayal eder için için
Der: “Neden böyleyim, niçin”
Bir dost görebilmek için
Parklara çıkar yaşlılar

Saçlar aklaşıp dökülür
Dişler kalmaz, hep sökülür
Ayak çekmez, bel bükülür
Canından bıkar yaşlılar

Açar bakar gazeteyi
Arar kopmuş şirazeyi
En küçük meseleyi
Kafaya takar yaşlılar

Ayettir Rabbi Celilin
“Yaşlılara öf demeyin”
Yıllar geçse de Halil’in
Burnunda tüter yaşlılar

28/03/2013 09:47