Yaşlıken kış gelir. Şiiri - Navruz Kaplan

Geçen gün dalmışım resimlere bakarken
Tükenmez sanmıştım ağardı bende saçlar
Çizgi oluşmuş yüzde senmi bıraktın bıraktın
Yaşlıken kış geliyor yakında dost olmuyor

Elerime bakınca derinden içini çekiyorsun
Eski o güzel günler nasıl çok çabuk geçmiş
Bıraz yaşlanmışsın takma ben de geliyorum
Dünüya işte böyledir kimler geçmedi yoldan

Güzel günler hayelde kalacak sen baktıkca
Elbete yaşlılık var sana belki de yakışmaz
Baktığımda koşmuşsun yüzünde yorgunluk var
Sayarsam çok öndesin bende varım bu yolda

Tahta bir çerçiveye eski resimi koymuşum
Nerde o gençliğim yok olmuşum tanınmaz
Sen ben farketmez ki bu yolda yürüyeceğiz
Güç kalmamış ki bende yaşlılık beni büktü

Bak bir sen etrafına bende çok baktım yola
Ödül mü bana bu yaş geçti kim tanıyacak ki
Ellerim bonboştur kimseler yok ki kolumda
Hepimiz aynı yolda kim kalmış ki gidiyor

Navruz da çırpınıyor yolun sonunu getrecek
Kim ne yapacak sa yapsın kendine yapıyor
Bende yaptım kendime geriye alıyorum
Tanırıya çok şükür verdim ben almam geri