Bütün o büyük acılarımı anlatan yaslı şiirlerim sustu,
Kavradım kırbaç değdi değdi sonunda tenime kendi derisini verdi.
Başardım. yok yere havlayan zelil köpeklerin sesi artık gün boyu kulaklarıma gelmiyor,
Fırtına esti esti sonra bana göstermeden önce dişlerini sessiz ol dedi,
Bilge ruhum küsme eğer küsersen tekrar konuşmak için sebebin olur dedi.
Sadece gör; bil ve asla neden deme çünkü insan denen mahluk işte böyle.
Ve artık misyonumu tamamlamak üzere olduğum bu mekanda konuşmak için hiçbir nedenim kalmadı,
Duruldum,arındım,kanıtlandım geriye yelkovanın akrebi öpmesini bekleyip yeni bir yola çıkmak kaldı.
Ve son birkaç söz,birkaç bakış,son bir neden….
Kayıt Tarihi : 28.10.2011 21:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!