Yaşlı Paslanmış Üryan Şiiri - Dinmez Er

Ne akil biriyim, ne beberuhi bir ihtiyarım
Ben içimdeki benle yüzyıldır savaşıyorum.
…
Dağlarda ağarır ilkin geceler
Çayıra, koruya, gazele su verir göl
Karabasanlar rüyalardan gerçeğe sızar
Dinmez göklerin, dağların homurtusu
Sessice süzülür buz beyazı bir yelkenli
Yitirilmiş aşklara direnemez hayatlar
Karayelin söndürdüğü ateşli aşk sözlerini
Duyarım dorukların, derin yarların uğultusunu
Gökler sancılı, yıldızlar solgun, toprak aç, susuz
Çöllerden toplarım tüm renkleri, su taşırım avuçla
Ak mermerler aklanır dualarla sulanır çiçekler açar
Adından korkmuyorum ölümün beyaz aydınlığında
Ucu bucağı sonsuz gizemli boşluğunda evrenin
Savruluyorum oradan buraya tiran rüzgârlarla
…
Sakın ola sözcüklerin saymanı yerine koymayın beni
Bellemezseniz alır giderim yazılmış neyim varsa
Mani, dörtlük, hece, serbest dizelerim kuşlar kadar hür!
Çileler, yoksulluklar, çaresizlikler benim taşınmazlarım
Acımasızca döver durur kıyılarımı çıldıran dalgalar
Akıp gitmek zorundayım daracık, incecik bir oluktan
İçimi yakıp kavuran acı bu işte, bu bir kıyam!
Bundandır işte çoğalmak yerine günden güne azalışım
Yaslı, paslanmış ve yılgın evrenin ortasında üryan kalışım
…
Ne akil bir adamım, ne beberuhi bir ihtiyarım
Ben, içimdeki benle yüzyıldır savaşmaktayım.

Dinmez ER / Çeşme / 2013. 05. 25 /