Yaşlı Kadın ve Duvar

Delişmendi, iri gözleri vardı,
Saçları gürdü;
Annesi elinden tutardı,
O duvarın üstünde yürürdü.

Bir akşamüstü,
Gelinine küstü,
Yıllar sonra ilk defa
Oraya gitti.
Duvarı gördü, derdi bitti.
Ne vefa!

“Yine yürürüm! “dedi; “Ne var? ”
“Ben aynı ben, duvar aynı duvar.
Gündüz olsa biri tanır,
İnsan utanır”.
“Ben mi korkacağım? ”
“Ah! Bacağım! ”
…
Tutmayan bel, giren yel,
Ağrıyan bacak;
Bahane çoktu.
Çoktu da, asıl önemlisi
Elinden tutacak
Annesi yoktu.

29.Mayıs 2012