Yaşlı insan Şiiri - Kemal Berk

Niye derler, bunlar yaşlanmış diye
Kalp yorulup, baş düşmeyince yere
Başlar eğik, dertler çoğalsa bile
Yaşlanmak elde mi? bilse herkes de

Acı keder katar katar dizilir
Yaş gidince gözler üzgün süzülür
Her bir derde ayrı ayrı üzülür
Dertleri de alır bir gün götürür

Kimse bilmez kimselerin derdini
Yaşlı insan bilir kendi yerini
Uzatamaz her yere de elini
Konuşamaz tutar tatlı dilini

Kırk evlada kol kanat da germişti
Acıları yüreğinde bilmişti
Bir kerecik sitemi de etmedi
Bir gülüşü onlara da yetmişti

Bir gün olur sen de erersen yaşa
Gençlikte ettiğin gelir şu başa
O güzel başını vursan da taşa
Üzgün üzgün bakma, giden naaşa

Sabır ile davranalım yaşlıya
Üzülmesin geri kalan zamanda
İnsanlarda adam gibi davransa
Kemal ‘eren kusur etmez ataya

Kemal BERK
Fen ve Teknoloji öğretmeni
Sunguroğlu,İ.O Müdür yrd
Çorum Sungurlu