Yaşlı gencin korkusu Şiiri - Kaan Kapgan

Korkuyorum efendim, korkuyorum.
Bir çift gözden, iki kelam sözden, dudaklardan korkar oldum.
Selamlara siper tutar oldum.
Ürkünç geliyor övünçleri bile
Kendimden düşüyorum,
Kendime biniyorum.
Sürekli dönüyorum yanılsamalar çerçevesinde, meşrebimi sorguluyorum.
Ben de onlardan mıyım acaba?
Ne oldu bana bilemiyorum
Kendimden sıyrılıp, kendime çarpıyorum
Dünyada tek aklıselim ben kalmamışımdır her halde.
Nereye gitsem biri tutuyor omzumdan
Omzumun tepesinde ben gülümsüyorum kendime
Delirmeyi kurmuş Tanrı
Bir alarmlık aklım kaldı kanımca.
Kendimden yorulmuşum ama seviyorum şu çatık kaşlıyı.
Biliyorum  kibir belirtisi bunlar
Efendim fakat onlar beni anlamıyor
Kulaklarım naralarında boğuluyor
Gözlerimi balçığa boyuyorlar
Artık ne gökkuşağı renkli geliyor
Ne de güneş aydınlık veriyor
Halbuki ne güzeldi kısa pantolonlu hallerim
Ben onların farkında bile değildim
Küçükken canavarlardan korkardım, şimdi insanlardan korkuyorum.
Efendim ben yaşayamadan,
Yaşamaktan yoruldum.