Yaşlı Fahişe. Şiiri - Kemal Yavuz

Düşünsel aksiyon berduşu aklımı almazdan önce,
iffetli bir sahilde itikatı çürüyen teknelerim vardı;
endişelenmeye yatkın bir gidişat oyalanıyordu belleğimde...
bana bakma, benim yarim var, dedimse de,
evreşe yollarında gide gele kandırdı beni...
Büyüleyici komplimanların düzenbazıydı,
gözlerinin rengine bağımlıydım,
kurtulamadım, düştüm;
o düşürdü yolumu yolsuzluklara...
Doğumunu yapmış rahimlerin
harabe tabutunu çakmaktan vaz geçmiyorlardı,
gülünç ikiyüzlülüklerine
bulanıyordu midemin hassas duyguları,
mecburen de katlanıyordum...

Onulmaz günahlarım havada uçuşurken,
izinsiz birlikteliklerden doğmuş
piçler dolanıyordu boynuma...
Tamamen duygusal takılıyordum!

Ömrümü bundan böyle
ses tellerimi akort eden
Konzertmeister’in verdiği
si sesini dinleyerek geçireceğim.
Penceremde menekşeler
menekşe renginde açarsa,
bu defa hoşgörümü sui istimal eden
güneşi söndüreceğim...

Ah be fahişe öksüzlüğüm, niçin gitmiyorsun artık?
git!
git ki, huzurumla kör kütük sarhoş olabileyim...
Toz pembe gözlüklerini çıkart da bak bir kere de dünyaya!
adını neon ışıklarıyla yazdırmaksa maksadın
aklının ucundan bile geçirme! ... gaza da gelme! ...
Seveceksen geceleri, bulutsuz
ve manipülâsyon olmadan,
beratı cüzdanda yazılı ilişkilerde...

Görebiliyor musunuz, ürperdi tüylerim,
çok duygulandım vallahi...
Fahişelerin horlanan namusları sizin arınızdır beyler! ..
İlla ki siz de yıpranacaksınız benim gibi arsızlıktan...