Yaşlı Çocuk Şiiri - Bilgehan Acar

Çıkarken o bu yola çocuktu henüz,
Doluydu içi sevgiyle, içinde hep gündüz.
Yürüdü, yürüdü; çok şey gördü,
Yürüdükçe büyüdü.
Gördü arkadaşı, kavgayı ve barışı
Aşık oldu kaç kere,
Kaç tane arkadaşı oldu saymadı, bilemedi.
Çoğu terk etti gitti, o hala silemedi.
Yürüdü, yürüdü; çok şey yaşadı,
Yürüdükçe büyüdü.
Attıkça adımını, nereye bilmiyordu.
Ama içindeki gündüz geceye dönüyordu.

Çocuk büyümüştü, kalmadı güveni, sevgisi
Yola çıktığı günkü gibi.
Ama yolu hala açıktı, açıktı önü.
Bir şeyi daha fark etmişti:
Bu yolu kendisi çiziyordu,
Bu yol onun kaderiydi.

Ve şunu söylüyordu yaşlı çocuk ;
Yola yeni çıkanlara:

Ara sıra gözlerin de dolsa,
Arkana bakmadan gitmelisin.
Acı çekmemek mümkün olsa...
OLMADIĞINI BİLMELİSİN!