Yaşlı Çocuk Şiiri - Ferhat Tebat

Uçurtması düşüyor artık müthiş çocuğun
Zamanla koparılmış parçalarını hissediyor, küçüldüğünü
Karamsar olma vakti, korkmanın ve gizlenmenin
Yıllar daha çabuk geçer hatırlanmak istenmeyen zamanlarla

Yoksa bunların hepsi yanılsama mı? Olur mu kırk yaşında bir çocuk?
Bizi çocuk yapan şey duruyor mu asırlık sandıkta?
Kaynak; şartlar mı, yoğrulmamış dimağlar mı?
Belki her ikisi de, ama daha kopuk

Önce kendine saygı duymalı insan, kendi benliğine
Şiirsel yaşamalı ahenkle mutlu, sabırlı, savaşçı
İlahi elle barışık yaşamalı ama bazen kavgalı
Nihayet ağlamayı da bilmeli, gülmeyi hak ettiğini de anlamalı

Umuda küçükken, sevgiye inançsız beyhude insan
Ne verebilir ki hayata kendi özünden arttırıp
Doğanın, kendinin ve benim katilim, insan
Ya dokunmasınlar ruhuma yada gömsünler beni dağlarıma, verdiklerini alıp.