Tanrı yarattığı her mahlukun yüreğine
Bir sevgi koymuştur kendi aslından
İpine sarılırsan bulursun aradığını
Kan değil kin değil bizi biz yapan
Sevgidir toprağı bereketlendiren
Tohuma can veren
Ve bizi nimetlendiren
Seveceksiniz insanı
Ve ağaçları otları ekini
Ve kurdu kuşu börtü böceği
Ve suyu havayı taşı toprağı
Budur tanrının dileği
Havva anamızın evi yıkılmıştır
Yanmıştır yüreği evlat acısından
Gözyaşı benimkinden ne fazladır ne eksik
İlahi maksat yara almıştır
Acının vakti yoktur oğul vakitsizdir
Çetindir söze gelmez
Acının dili yoktur oğul dilsizdir
İnletir de söyletmez
Dağ başındasındır ovadasındır şehirdesindir
Acının evi yoktur oğul evsizdir
Yanmadan girilmez
Dön yüzünü kalbine
Ne varsa orada var Tanrı’dan armağan
Tohum kendi kalbindedir
Su ister bakım ister emek ister
Gözyaşı dediğin rahmettir yağan
İçindeki merhameti besleyen
Sana yol bulan yol açan yol gösteren
Kayıt Tarihi : 10.4.2011 14:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!