Çok yaşa be yaşlı Ana(dolu) m
Bir abidesin artık sen
Yüzündeki çizgilerle
Elindeki nasırlarla
Meydan okuyorsun yıllara
Sessiz sedasız
Özentisiz kibirsiz
Çalışıp yaşayarak
Örnek oluyorsun insanlara.
Ayakların zor taşıyor
Yaşlanmış vücudunu
İki büklüm yürüyorsun yolda
Ama gün doğmadan önce
Tarlaya vardığında
Nasırlı ellerinle
Hayat veriyorsun toprağa
Gençleşiyorsun birden
İnatla çalışırken.
Seninle alay edenlerden
Nefret ediyorum şimdi
Acıyorum onlara
Çünkü sen yaşlı Ana(dolu) m
Bu kocamışlığınla
Onların bozduğunu
Tek başına yapıyorsun
Bu uçsuz bucaksız
Kıraç toprakların
Canına can katıyorsun.
Sen uzun yaşa yaşlı Ana(dolu) m
Sen daha çok uzun yaşa
Hele bu son zamanlarda
Çok ihtiyacımız var sana.
Kayıt Tarihi : 1.12.2006 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tarlada, bağda, bahçede, evde, ahırda bir ömrü feda eden cefakar, vefakar ve bir o kadarda halden anlar, yürekli ve yiğit anadolu kadınlarına anamın nezdınde adanmış bir şiirdir bu. Bugün gelinen nakta da, toplumsal bozukluklara ve kepazeliklere bakıldığında bu kadınlarımızın değeri kat be kat daha iyi anlaşılıyor. İnanın, bugün onların sayesinde ayakta duruyoruz!
başarılar
Orhan Ateş
TÜM YORUMLAR (1)