Bir ağaç ki, çok yaşlı uzanır tâ gerilere,
Öyle duygu yüklü ki, her yaprağından bir ses çıkar,
Allah adını duyurmak için, bütün deryaya akar,
Önünde engel koyacak yoktur, gider ilerilere…
Zaman su misali aktıkça, ağaç devleşiyor,
Kendini düşünüp, tanıdıkça evrenselleşiyor.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
