Yaşlı Ağaç Şiiri - İdris Çetin

Bir ağaç ki, çok yaşlı uzanır tâ gerilere,
Öyle duygu yüklü ki, her yaprağından bir ses çıkar,
Allah adını duyurmak için, bütün deryaya akar,
Önünde engel koyacak yoktur, gider ilerilere…

Zaman su misali aktıkça, ağaç devleşiyor,
Kendini düşünüp, tanıdıkça evrenselleşiyor.
Âlemde yedi kişi var; üçü ağacın kollarında;
Diğer dördü de çıkmış geliyor, kervan yolunda.

Rabbinin kendine verdiği güçle, nefsine hâkim,
İlim, irfan, adaleti yaymak için siperde,
Nerde bir yaralı görse, onun için oluyor hekim,
Kardeşlik nidaları çıkarıyor, yorgun tekerde.

İnsanların mutluluğu için, yoktu kimyasal madde,
Şimdiki gibi can güvenliği için, durmuyor tetikte,
Dünya küçülmüş, başlar büyümüş, büyütülmüş;
Büyüyen başlarsa, maddenin ağırlığında ezilmiş.

Aralık / 1989
Konya