Yaşlı Adam Şiiri - Ufuk Murat Uğur

Yaşlı adam

Yurdun uzak bir köşesinden,
Tozlu bir otogarından
Geldiği ne kadarda belli.
Hayli yorgun,
Hatta bitkin,
Ama bu yorgunluk, bu bitkinlik
Yolculuğun vermiş olduğu değil,
Yılların verdiği bir tükenmişlik
Gömleği çok eski,
Hatta bir düğmesi de eksik,
Ama koltuğunun altında ki
Ceket daha da eski
Yinede yılların özeniyle katlı.

Gömleğinin cebinden,
Bir sigara çıkarıyor
Memleketimin en yerli,
Memleketimin en ucuz sigarası
Yorgun yaşlı bedenine
Memleketimin sigarası doluyor
Şimdi kafasını kaldırıp etrafına bakıyor.
Yüzü de bedeni gibi
Yılların izlerini taşıyor
Dantel, dantel
Yürüyüp gitmeye hazırlanıyor.

Ama o ne birden aklına bir şey geliyor
O özenle içtiği memleket sigarasını
Yerlere çalıyor ve giden otobüsün
Ardından hiçte yaşlı değilim dercesine
O yorgun bedeninden umulmaz esneklikle
Koşuyor,
Koşarken de bağırıyor,
O Anadolu toprağı sesiyle
Çatlak ve kurak sesiyle
Durun beni bekleyin
Otobüs duruyor
Herkes şaşkın, yaşlı adama bakıyor
O ise;
Koltuğunda unuttuğu
İki minik çukulata paketini alıyor
Ve
Gülümsüyor
Kusura bakmayın torunlarıma,
Ellerim boş gidemezdim diyor
Herkesin yaşlı gözlerle baktığı,
O ihtiyar adam
Şimdi daha bir dik,
Daha bir genç,
Daha bir mutlu
Yüzüne bakan torunlarıyla,
Karşılaştığı anki mutluluğu görüyor.

Ve
Arkasını dönüyor usulca
Uzaklaşıp yitiyor gözlerden
İhtiyar bedenli genç delikanlı
Memleket sigarasından dumanlar savurarak…

Mavi Karga
13.09.2001 (04:15)