Yaşlı adam Şiiri - Hadi Çağlar 2

Yaşlı adam atar kazmayı omuzuna
Yürür yavaş yavaş tarlanın yoluna

Yaz günüdür çatır sıcaklar yakar
Yol çok uzun sıkıntı çöker ter akar

Tarlaya ulaşır pamukları çapalar
Yorgun kazması yavaş iner kalkar

Çalışmak iyi amma yaşlılık çekilmez der
Allah’ım ne olur şu kuluna da biraz ver

Gençliğimden beri etmedim rahat
Bana zehir oldu yaşadığım şu hayat

Bende otursaydım köşkte sarayda
Terlemezdi bedenim bu ihtiyar yaşta

Atıp kazmayı oturdu olduğu yere
Istıraptır çektiklerim hep bu böyle

Ölüm kurtulmaktır Azrail nerde
Belki rahat ederim gittiğim yerde

Allah’ım al şu canımı kurtar beni
Ya da yeniden canlandır bu bedeni

Gaipten bir ses nedir senin derdin
Dileğini söyle bilelim Azrail benim

Dili tutulur bakar ki can gidecek
Çevirir der herkes haddini bilecek

Ver hele şu kazmayı tutan elime
Yavaşça dura kalka giderim evime

Pişman olacağın lafı hiç konuşma
Dilek dilerken sakın Azrail’e bulaşma

Yaşlı adamsın kimden ne gelir bilirsin
Yardım iste Hızır Aleyh selam yetişsin

Dinlenmek için oturur kamış gölgesine
Açlık mideyi kazır kemirir vurur tepesine

İç geçirir şura da bir sofra bollukla açılsa
Ak Sakallı Hızır dolu heybeyi şuraya koysa

Açar sofrayı önüne türlü türlü yiyecek
Sofrada bin bir türlü nimetle dolu içecek

Nerden gelip nereye gidersin fani
Gaipten gelir gaibe giderim ihtiyar

Keşke başka bir şey mi isteseydim der
Sonra vaz geçer buna da çok şükür der

Beraber oturup sofraya yiyip içerler
Karınları doyar esnerler uyku çöker

Yatarlar toprağın üstüne oldukları yere
İhtiyar uyanır arar gözleri bakar her yere

Arkadaşı çoktan uçup gitmiş gaibe
Şaşırmış kalmış gelememiş kendine

Aklı bir türlü ermemiş yaşadığı bu işe
Düşüne düşüne dönmüş evine