Yaşlı adam Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Yaşlı adam, yürüdüğü yokuşta
Düştü birden, kalkamadı yerinden
Biri görmüş, koştu hemen yanına
Yardım etti kaldırıverdi yerden.

Kalktı yerden, sağ ol dedi adama
Geçti gitti, konuşarak bastonla
Kan damlayan, yara olmuş alnına
Aldırmadı, topal, topal yürürken

Düştü amma, unutmamış yolunu
Yol göstermiş, gider iken bastonu
Derviş derler bilmem ama doğru mu?
Sakal vardı, pamuk gibi yüzünde.

Baktım da ben gidiyorken geriden
Koştum hemen, tutsun diye elimden
O konuştu, ben konuştum, giderken
Ahbap oldum, en sonunda onunla.

Konuşurken bal damlayan diliyle
Dersler verdi, Allah diyen kalbiyle
Yandım yolda onun Allah sözüyle
Dedim ona, sen ne güzel insansın.

Sordum sonra, ayrılmadan o yolda
Adın nedir, ben’ de bilsem gitmeden
Ahmet dedi, kızmış gibi, bir anda
Dost olmuştum, onunla ben giderken.

22 Oca. 19
Ahmet Yüksel Şanlı er