Kar,
parlak bir aklık
yaydı bütün saçlarıma;
Ve bir anlığına da olsa
düşledim
yaşlı bir adam olduğumu,
memnuniyetle.
Ama çok geçmemişti ki,
kavuştum tekrar
koyu saçlarıma.
ve toyluğumdan korktum-
Ne kadarda uzaktım,
mezarımdan.
Birçok kafa aklaştı,
şafaktan gün batımına
değin.
Kim inanır buna?
Bir tek benimkiler karaydı,
bütün yol boyunca!
Çevirmen:Furkan Emir
Mahlas:Heimlich Rauchen
Kayıt Tarihi : 2.1.2017 14:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!