Kenar mahalledeki yaşlı adam,
Tahtalar üzerine karargâhı kurmuş.
Yatak, yorgan, battaniye ve yastık,
Onun ayrılmaz bir parçası olmuş.
Çalışmak, didinmek, ağlamak ve gülmekle,
Zor günün dostuna düşmüş…
Mazisi hep yardımlarla ve çalışmakla geçmiş,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta