Yaşlı Adam Şiiri - Mahmut Yıldız

Yaşlı adam artık güneş görmez olmuştu
Ya da doğa ona pinti davranıyordu
Kara bulutlar mavi göğü buladığında
Bir damla düşmüyordu civarına
Mehtaplı ıssız bir gece vaktinde
Hayaller, beklentiler çöp tenekesinde
Gözleri dikili kalmıştı kara deliklerde
Çaresizlikle sonunu beklerdi bu hayat penceresinde
Ne zaman, nereye açılacağı belli mi olurdu
İçindeki sızı yalnız kalma korkusuydu...

Aralık 2001 - İstanbul