Yaşlanmıyor Sensizliğim

Sınandı kalbim defalarca en hoyrat en olmadık aşklarla
İnandı hep ah benim akılsız başım koskoca yalanlara
Ne hayrı dokundu ki ardımda kalan onlarca yılın bana
En iyi yaptığı birkaç çizgi daha eklemekti alnıma
Mutluluktan sanılan her gülüşün ardında ne acılar saklı bir ben bilirim
Yavrusundan koparılan bir annenin feryatlarıyla dolu sanki şimdi içim
Isırgansa büsbütün cümlelerim biraz daha büyüyor demektir sensizliğim
Lütfen gel tut elimden ha düştü ha düşecek ruhum canımdan
Dinlensin yine kalbim omzunda tükendim sensiz yol almaktan
Isıtmazken hiçbir aşk kalbimi yanıyor içim duman duman
Zaten evlat acısı gibi bir sensizlik ki hiç yaşlanmayan