Sıfırındayım hayatın
Arkamda birler beşler
En kötüsü otuz ikiymiş meğer….
Sultan olsam saraylarım olurdu
Yâda muzaffer bir kumandan
Şahlanırdı atım yüz binlerin önünde
Şairim.
Bir kalemlik hükümranım
Oda senin avuçlarında….
Sıfırındayım hayatın…
Arkamdan itmekte hengâmeler
Bazen bir çocuk tutar elimden sarımı sarı
Bazen de yaşlanmayan anneler
Babammı, o
Karşı kenarda annesini bekler…
Kayıt Tarihi : 11.5.2009 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
anneme ve ömerin annesine... :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!