Yaslanıyorum Şiiri - Güney Güneyan

Ellerim, bir gömlek gibi kırışmaya başladı
korktuğum söylenemez, ama yaşlanıyor muyum
ne münasebet canım, daha yirmi dört iken yaşım
oysa şimdilik sadece yıllara yaslanıyorum.

Aynaya baktığım bu yüz, artık babama benziyor
öyle olduğunda kendimi sevesim de gelmiyor
dudağımın çeperinde annemden kalan bir gülümseme
o da olmasa hâl, harap bu gidişle.

Ki içimdeki harabelerde devriliyor kolonlar
çatlaklarından su sızıyor ölçüsü galonlar
eskimiş kahverengi bir parke kadar mat duruyor gönlüm
artık çatırdatıyor yüzeyimi her bir adımda kat edilen şu yollar.

Yıllar boyu üzerimde tepinip duruyor hayat
bu bir rüya olmalı dediğimde yüzümde sert bir tokat
direnmekten vazgeçmiş gibi halim var
af ola ki, gelmekte gecikiyor da biraz.