Yaşlanılır, Yaşanır... Şiiri - Alper Kürük

Çoğum gitti kaldı azım
Böyle imiş benim yazım,
Kırılmaya görsün sazım
Her tel başka başka çalar…

Avı vurdum koşmaz tazım,
Kimseye geçmiyor nazım,
Dinmiyor içimde sızım
Kabuk tutmuyor yaralar…

Ne KÖROĞLU, ne AYVAZ’IM,
Çıkmıyor artık avazım,
Yine de yaşamak lâzım
Çıkmayan canda ümit var…

Kaybetti yanıp, kavruldu
ŞEMS’İNİ yeniden buldu,
Nice meclisler kuruldu
Yarlar gitti, kaldı ağyar…

Bir KEREM’İM ASLI’SIZIM,
Hem çoğulum hem yalnızım…
Aklı olan akılsızım
Benim gibi olan anlar…