Yaşlandım Artık Şiiri - Midayet Kara

Yaş yetmiş iki oldu, dinlenmez sözün
Geçmişe baktığında, yaşarır gözün
Yolda yürüyemesin, tutmuyor dizin
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Sarardı soldu yüzüm, benziyor küle
Yaşlanmış kemiklerim, geliyor dile
Göz yaşı damla damla, dönüyor sele
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Yaşadığım o yıllar, aklımdan çıkmaz
Çektiğim onca çile, ölmeden bitmez
Yaşım kemale erdi, dost fayda etmez
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Hayat dediğin olay, derin bir kuyu
İndim dibine baktım, kurumuş suyu
Ölmeden çıkar mı hiç, insanın huyu
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Yaşadığım dertlerdir, belimi büken
Bana dost göründü ciğerimi söken
Mezarımın üstüne, diksinler diken
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Yasalar bile, adam yerine koymaz
Kulak ağır işitir, kimseyi duymaz
Yaşadığım o günler, geriye gelmez
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Bu dünyada, zengin gibi yaşamadım
Hep zorluk çektim, birini aşamadım
Bir gün bile, eğlenip de coşamadım
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Yaşlı biridir derler, hiçe sayarlar
Hastalanırsan, bir kenara koyarlar
Bir gün gelirde, öldüğümü duyarlar
Zamanı geldi dostlar, yaşlandım artık

Midayet yaz bunları, akıl baştayken
Bahar ayı gelmeden, daha kıştayken
Bedenin kefende, baş ucun taştayken
Zamanı geldi dostlar, giderim artık
(1313) Şubat 2020