Yaşlandıkca Eriyor Yıllar.

güz günü yüzünde hüzün; yağmuru dinliyorsun.
geride bıraktığın ayak sesleri mi özlediğin?
bir damlanın dokunuşu ile hatırla
gençlikte günler uzun...
satır aralarına, yurtsuzlar gibi gizlenmez yaşananlar
sereserpeydi ölüm
sokak köşelerindeki ağaçlar kesilmiş
şahimdi

karartılmış gecelerde yılışıktı yalnızlık
bir bebeğin yumuk gözlerinden
gözkırptı hayat.
kırkharimler çaldılar ise renkleri
boyanacak dağlar, ovalar, denizler var.
terkedilmiş köylerde akacak pınarlar
şehirlerde makina dişlerinde sevdalar...
birgün, birkaç ay ve hatta yıllarca acı çekmişsen,
dertlenme
bir ömür dindirebilir acını
bir şimşek çakması anı kadar mutluluklar:
serde gelecek olmasa...

kış günü pencerende pusun; kendini dinliyorsun...
hayat girdi odana pürtelaş
yaşlandıkca eriyor yıllar.

(ekim-2012 eskişehir)

Mehmet Özsan