Yoruluyor insan, gecelerden gündüzlere dönüşleri saydıkça
Gözlerin yoruluyor, buz aydan sonra sarısı safran güneşlere baktıkça
Ya kulakların? Birinden giren öbüründen çıkmıyor arkandan konuşulunca
Geceler de uzuyor galiba, uykularının zaman dilimi sanki yıl, hatta asırlarca
Acıkmıyorsun, yemeden içmeden kesiliyorsun, aşkça, lokmalarca yudumlarca
Bir de adımların yavaşlıyor, kolların ağırlaşıyor, can yükünü her taşımaya çalıştıkça
Eskisi gibi olmuyor, adın bile külçe geliyor, yaşlandıkça, ceplerine yeni yaşlar tıktıkça...
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Duygu yüklü şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta