Yoruluyor insan, gecelerden gündüzlere dönüşleri saydıkça
Gözlerin yoruluyor, buz aydan sonra sarısı safran güneşlere baktıkça
Ya kulakların? Birinden giren öbüründen çıkmıyor arkandan konuşulunca
Geceler de uzuyor galiba, uykularının zaman dilimi sanki yıl, hatta asırlarca
Acıkmıyorsun, yemeden içmeden kesiliyorsun, aşkça, lokmalarca yudumlarca
Bir de adımların yavaşlıyor, kolların ağırlaşıyor, can yükünü her taşımaya çalıştıkça
Eskisi gibi olmuyor, adın bile külçe geliyor, yaşlandıkça, ceplerine yeni yaşlar tıktıkça...
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Duygu yüklü şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta