Yoruluyor insan, gecelerden gündüzlere dönüşleri saydıkça
Gözlerin yoruluyor, buz aydan sonra sarısı safran güneşlere baktıkça
Ya kulakların? Birinden giren öbüründen çıkmıyor arkandan konuşulunca
Geceler de uzuyor galiba, uykularının zaman dilimi sanki yıl, hatta asırlarca
Acıkmıyorsun, yemeden içmeden kesiliyorsun, aşkça, lokmalarca yudumlarca
Bir de adımların yavaşlıyor, kolların ağırlaşıyor, can yükünü her taşımaya çalıştıkça
Eskisi gibi olmuyor, adın bile külçe geliyor, yaşlandıkça, ceplerine yeni yaşlar tıktıkça...
S.Güler-21.11.2018
Kayıt Tarihi : 21.11.2018 12:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)