Yorulur insan ama çok önce
Varında gen yorulur.
Tükenir azar azar vaktiyle
Barut gibi yanmaya hazır
Ümidinin ruhunda ıslak
Ateş almaz!
İmsak-ı mizan yorulur.
Baştan gider insan sırayla
Sondan kim olmuş bahtiyar.
Ortasında bütün hikâyeler
Hep masaldı başı işlerin
Sonu hüzünlere dayalı.
Yorgunluk, ah bu yorgunluk
Dibidir bütün özetlerin
Kısaca biz.. Biz yaşlandık.
Kayıt Tarihi : 18.11.2013 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!