Yaşlanan Gönül Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çok bir şeye gücüm yetiyor yetmesine
Ama yetmiyor kalbime gücüm,
Ne sözümü dilmiyor, ne halden anlıyor
Geri geri çeviriyor olanca öğütlerimi,
Asla aldırış etmiyor,
Kendini ona öylesine bir sevdirmişsin ki;
Üstüne tek bir söz bile olsa
Söyletmiyor.

Yoksa ben böyle katlanıp durur muydum cefana,
Böyle mi razı olurdum çekmeye çileni,
Yollarını bekler miydim böyle akşam, sabah,
Böyle mi arar dururdum seni her yanda?
Söz geçmiyor ki; bu akılsız ömrüme,
İki ayağım bir pabuçta,
Ellerim?
Kanda.

Ne gönlüm beni dinliyor, ne sen onu bırakıyorsun,
Bulmuşsun işte bir akılsız gönül,
Aldatıyorsun.
Alıp oyuncaktan beter etmişsin ellerinde;
Yaralasan boyun eğiyor,
Kahretsen hoşlanıyor,
Arada bir şey var ki; bilmediğin;
Yaşlanıyor.

(KAFES isimli Serbest Şiirler 'inden > 17-18/100)