Duygularımı şehit ettim, hayattan ilk nefesimi aldığımda
İlk nefesimi ödünç olarak almıştım kalem ehli artık sonbaharda
Anlamıştım hayatın o 2 hecesi bile ağırmış bana
Çilek bahçesinde diken açarmış bu koca hayatta
Ve her insan zannedermiş ki ellerimiz sıcaksa yaşıyoruz hala
Ve kanatlanıp uçunca rüyalarında, ölürmüşüz karanlıkta
Yaşamı yaşamıyoruz ki biz, şu fani hayatta sadece rüyadayız
Bir emir uğruna sırat köprüsünde yürüyoruz yavaşça
Hüzünlenince ağlarız, gözyaşlarımız dalga gibi vurur yüzümüze acımasızca
Denizi ikiye ayırır insanoğlu, işte hayatın sırrı burda
Yada gökyüzü delinir bir melek iner Hira dağına
Biliyoruz ki melekler öbür diyarda, ozaman rüyadayız hala şu fani hayatta
Kayıt Tarihi : 22.11.2008 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hanqi insan yaşadığının farkında? Yada hanqi insan yaşamayı ne zannediyor? Bence kalıplaşmış hayatı rüya halinde nükte ediyorlar rüyalarına Zannediyor mu ki İnsan ilk nefesini aldığında yaşıyor? Yada Ödünç olarak aldığı ilk nefesi verince Ölüyor? ? ? ....
TÜM YORUMLAR (1)