Yaşıyoruz galiba Şiiri - Fazıl Özen

Bazen
özgürce davranmak istiyor insan.
Sahile inip
içinden geldiğince bağırmak,
elinde bira şişesiyle
kahkahalar eşliğinde,
sallanarak yürümek,
bir dal sigarayı efkarla tüttürmek,
mendil satan çocuğun yanağını okşamak,
martıların süzülüşünü seyrederken
dönüp “merhaba” der gibi
gelen geçene gülümsemek,
arada bir piyango biletinin
heyecanlı bekleyişini yaşamak mesela..
Yada nereye götürüyorsa götürsün,
direksiyonu kırıp
bir hafta sonu kaçamağı yapmak.

Yaşamı tutsaklayan zincirden kurtulmak istiyor
kimi zaman insan.
Utanmadan, sıkılmadan,
o, şu, bu ne diyecek diye düşünmeden.

Çılgınlığın kenarından bile geçemiyor,
özgürlük nedir tanımıyoruz artık.
Dar bir patikada yürür gibi tutsak olmanın eşitiyiz.
Ev ödevini tamamlayan çocuksu bir mutlulukla
yaşamı gün, gün harcarken
farkında bile değiliz
nereye varacağımızın.
Yitmiş, bitmiş,
geçip giderken yıllar,
ne o,
sözüm ona yaşıyoruz!

Nefes almak,
yiyip içmekse yaşamak,

vallahi yaşıyoruz.