Yaşıyoruz Şiiri - Yunus Hüseyni

Ayarını kim, kimler bozdu nizamın
Nefsine kim, kimler dokundu insanın
Terazi kefesiyle tef çalınan dünyanın
Neresinde, hangi zamanında yaşıyoruz

Bir sessiz fırtına kopuveriyor aniden
Alıp kucağına meçhule götürüyor yârinden
Gülüp eğlenir insanlar, anlamaz ki halinden
Nereye hangi zamana gidiyoruz

Doğum değil bu, yaratılıştan insan çilesi
Eksik olmamış ensesinden acının silsilesi
Tek umudu var o da cennet bahçesi
Dünyadan vazgeçmiş ahirete koşuyoruz

Ne merhamet ne şefkat var yüreklerde
Keşke fişek yerine çiçek sürülse tüfeklere
Bir umut güneşi doğabilirdi yeni nesillere
Dünden, bugünden, yarından bihaberiz

İnsanı nefsi ile yerden yere vurdular
Zehirli bal şerbetli sofralar kurdular
Çıkarıp yürekleri cehenneme koydular
Kendimizi kendimizde kaybedip yaşıyoruz