Yaşıyorum İşte Şiiri - Serdar Gündoğdu

Yüreğimdekileri haykırsam sana inan boğulursun hüznümden, bak yine bir fırtırtına kopuyor avuçlarımda, düşünüyorum da sensiz neresinde kaldım bu hayatın, nerede kaçırdım böylesine zamanın ucunu, saatler beyhude geçer oldu ömrümde, şimdi gelmediğin günleri biriktiyorum ıslatmaya o kıyamadığın gamzelerimde...

Bir güz mevsimidir gidiyor ellerimde, her yaprakta seni döküyorum yüreğimden, öyle ki dört yanım yalnızlık doluyor, boğazıma kadar yalnızlık, unuttun! demene inat yine bildiğimi okuyorum, koynumda ürkek cümleler saklıyorum, yokluğun takıldığından beri göz kapaklarıma uykuyu zaten haram sayıyorum, şimdiler de seni düşünerek avutuyorum kalbimi dün gece, bu gece, gecelerce...

BİZ'li tümceler kurabilmek adına hiçe sayıyorum tüm imla kurallarını, bir noktanın keskinliğinde son nefesini veriyor heceler, yaşatmaya sen gerek, ben gerek, azda olsa biz gerek ey ab-ı hayat...

Var sen devam et bitirmeye içimdeki tüm ümit kırıntılarını, zaten dibinden dinamitledin bu sevdayı, üzerimize yıktın ne kadar yalnızlık varsa, koca bir enkaz bıraktın tarumar ettin elde avuçta ne varsa, şimdi bırak yüreğinde kalan tüm anıları kuytu bir köşeye , git seni bekleyen yeni yıllara hemen, biran bile beklemeden, sakın bakma ardına da, ben nasılsa yaşıyorum herşeye rağmen, bakma sakın ardına yaşıyorum işte herşeye rağmen...