Kızıllığıyla batan güneşin,
Karanlığa uzayan gölgelerin arasından
Saraylarıyla, minareleriyle,
Denizden gelen yosun kokusunun
Karıştığı bir akşam üzerinde,
Yaşıyorum ben İstanbul’u.
Bir taka geçiyor boğazdan,
Atmış ağlarını umutlara,
Bir vapur istif istif,
Yüklemiş yorgunluğu, hasreti,
Şehriyle, insanıyla yaşıyorum.
Yanıyor adalarda ışıklar bir bir,
Kapanıyor perdeler geceye ağır ağır,
Buram buram koktuğunda akşamlar,
Yavaş yavaş boşaldığında sokaklar,
Yaşıyorum ben İstanbul’u.
Asırlara taşıdığı şehriyle,
Sessizliği ararken surları,
Tarihleri anlatan yorgunluğuyla,
Sessizce bir şeyler fısıldadığında,
Yaşıyorum ben İstanbul’u.
Kayıt Tarihi : 27.2.2008 10:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Metin Yurtsever](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/27/yasiyorum-istanbulu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!