Yaşıyorum Hayatı Şiiri - Nejdet Kurnaz

Kime yada neye saplandığı belli değildi beklenen onca ihanetin
Ya bir vurdum duymazlıktı
Yada minik yavrunla tek başına çaresiz kala kalma duygusuydu
Etrafımızda dolaşan güvensizlik
Ağlayan ile ağlamayan arasındaki farktı oysa
Sırtımıza vurulan kamçı misali acı
Tutupta gösteremiyorduk belki içimize akıttığımız gözyaşlarımızı
Belki sevemiyorduk yaşam kaynağımız olan o güneşi delicesine
Yada unutuveriyorduk karanlık saatlerimizde hayat evimize doğan yıldızları
Tanımaya üşenipte arkasına şüpheler taktığımız kişiliklerde vardı
Nehir misali akıp giden zamanda
Bir ucube nedensizlikten kaybediyorduk insan diye yaratılan hazineleri
Ve yaşam öylesice akıveriyordu belirsizlikten belirsizliğe
Tutup birşeyleri yakalayasım geliyordu bu başıboşlukta
Kelepçeler gibi sarılmış imkansızlık düğümlüyordu kollarımı o an
Ve deli gibi yakamıza yapışıyordu
Gönül gülistanlarımızda yetiştirdiğimiz o sıcak umutlarımız
Şüphesiz sarılıveriyorduk bu duygulara özlediğimiz sevgili misali
Ve o zaman seviyorduk hayat denen bu yolu
Dahada bir hızlanıyorduk
Kendini bulutlara bırakmış büyük bir kartal gibi
Öyle yada böyle yaşıyorduk hayatı
Bazen sevinerek bazen üzülerek
Değerdi bu hayata değerdi yaşamak değerdi umutlanmak