kara bir öfkede boğdum benliğini
sen artık kendine ‘yaşıyorum’ deme
zaten epey oldu, yitirdin kimliğini
sen artık kendine ‘yaşıyorum’ deme
döneceğim diye düşünmeyi bırak
böyle bir ihtimal sana çook ırak
gönlüme ustaydın, şimdi değil çırak
sen artık kendine ‘yaşıyorum’ deme
hayat zalim derdik, o bile yalanmış
zalim olan sendin, ardında kalanmış
mazini öğrendim, zaten hep talanmış
sen artık kendine ‘yaşıyorum’ deme
gül yüzün maskeymiş, gudubetmiş aslı
ne kötü günlerdi, hep kederli, yaslı
fikrin hep ziyandı, yüreğin de paslı
sen artık kendine ‘yaşıyorum’ deme
nefes alışının bir kıymeti yok ki
benzerin çirkin mahlûk o kadar çok ki
kendine sapladığın öyle bir ok ki
sen artık kendine ‘yaşıyorum’ deme
15.02.2012 – İstanbul
Müjdat BilginKayıt Tarihi : 15.2.2012 02:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevilmeyi haketmeyenler, yaşasa n'olur ki?
Güzel şiir... Sitemkar ifadeler olsa bile.. Kutlarım Müjdat Bey...
Yüreğinize salık,
Beğeniyle okudum.
Kalemin daim olsun.
Nice yeni paylaşımlara...
emeğine sağlık..
TÜM YORUMLAR (23)