Yaşıyorum Ben Şiiri - Fatih Tutuk

hasretin yar oldu seven kalbime
dertlere sarılıp yaşıyorum ben
yanlızlık öyle bir hale geldiki
ağustos ayında üşüyorum ben

boşunaymış sana aldanmışlığım
yalanmış sözüne inanmışlığım
küle dönen kormuş hep yanmışlığım
damla damla gözden düşüyorum ben

kanım karışıyor akan yaşıma
dağlar inse iyi sensiz başıma
hayalin çıkmasın diye karşıma
dur durak bilmeden koşuyorum ben

seni sevdiğime öyle pişmanım
kendime her şeye şimdi düşmanım
düşmüyor dilimde her gün isyanım
nasıl yıkılmadım şaşıyorum ben

rotasız bir gemi gibi deryada
ah bir gün uyansam ben bu rüyada
bir şey anlamadım yalan dünyada
hep boşu boşuna yaşıyorum ben

sayende günahla doldu her yanım
ızdırap acıymış geçen her anım
öyle çok yandıkı benim bu canım
ateşler içinde üşüyorum ben

yokuşa dönüyor düz yolum bile
ne yalanı bildi kalbim ne hile
bir zamanlar zevkti verdiğin çile
şimdi mutsuzluğu taşıyorum ben

anladım oyunmuş sende duygular
bende de kabusa döndü uykular
üzerime gelir durur korkular
gündüzde geceyi yaşıyorum ben

sefirdim sayende bir sefil oldum
eşime dostuma hep rezil oldum
sahte gülüşüne bir esir oldum
esaret altında yaşıyorum ben