Yaşıyorum! Şiiri - Seçkin Erdoğan

“Ama nasıl, gel de bana sor! ”

Kabuk tutmaz bende yaran
Sızladıkça kaşıyorum
Olmadı ki bir gün saran
Böyle zorla yaşıyorum

Umutlarım büğümlendi
Dilim sustu düğümlendi
Arzularım küçümsendi
Elde horla yaşıyorum

Yıllar bana vermez zaman
Yokluğusa başka yaman
Hasretinle duman duman
Kalp de korla yaşıyorum

Yarım kalır atağım da
Boşlukta bir batağım da
Buz olurken yatağım da
Yazın karla yaşıyorum

Ecel gibi peşim dedir
Hep o olur işim dedir
Hayalimde düşüm dedir
Gece yarla yaşıyorum

Hasret ile özlüyorum
Yollarını gözlüyorum
Soranlardan gizliyorum
Bense Ar’la yaşıyorum

SEÇKİN ERDOĞAN / BURSA