Yaşıyorum Şiiri - Erdal Tuna

Yaşıyorum,
Sokaklara taşıyor kirli kahkaha sesleri evlerden
Gözlerimde biriken mutlulukları ağlayacağım günlere yaşıyorum
Bir dönem ödevi kadar özenli, bir ders saati kadar kısa
Şurada gençliğimin hayalleri, şurada yaşlılığım ve arada uçurum

Yaşıyorum,
Tenine güneş değmemiş masumiyetimin infaz saatlerinden
Kopup gelen ümitlerle kan revan içinde yaşıyorum
Kaldırım taşları kadar hassas, insanlar kadar ucuza
Uğruna ölünecek günler için hala yıkılmayıp ayakta duruşum

Yaşıyorum,
Yerlere eğiliyor biri, bir diğeri için
Nice bahtlım gibi ekmek parası kararınca yaşıyorum
Alın teri kadar mukaddes, ecel kadar kaçınılmaz
Şurada kula kul olanlar, burada ben,
Yaşıyorum