Kalbin taş mı sev dediniz,
Bir zalimi sevdirdiniz.
Hayatımın baharını,
Bana zindan ettirdiniz.
Memleketin dağlarını,
Mecnun edip gezdirdiniz.
Aşk şarabı vaat edip de,
Aşk zehiri içirdiniz.
Ayrılığın hasretiyle,
Beni candan bezdirdiniz.
Yardan uzak diyarlarda,
Aşk çölünde yüzdürdünüz,
Ben burada kan ağlarken,
El alemi güldürdünüz.
Suçum neydi arkadaşlar,
Yaşıyorken öldürdünüz!
(28.11.2001-Diyarbakır)
Kadriye AkıncıKayıt Tarihi : 3.4.2007 15:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadriye Akıncı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/03/yasiyorken-oldurdunuz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!