Yaşıyordur İnsan Zamanı Anlıyorsa

Sabah uyandığında, şükredip yeni güne
Gün doğumunda güneşi selamlıyorsa
Ve sımsıkı sarılıyorsa sevdiğine,
Yaşıyordur insan, sabahı anlıyorsa...

Ekmeğinin peşine düşüyorsa yılmadan
Nasipler almak için, sokağa çıkıyorsa
Ve hayır hasenat yapıyorsa durmadan
Yaşıyordur insan, gündüzü anlıyorsa...

Bin türlü meşakkatten sonra gün boyu,
Her akşam yuvaya sığınıyorsa.
Ve tutunuyorsa hayata sabırla,
Yaşıyordur insan, akşamı anlıyorsa...

Sükunet buluyorsa, gecenin karanlığında
Başını yastığa huzurla koyuyorsa
Ve aynı huzuru duyuyorsa uyandığında,
Yaşıyordur insan, geceyi anlıyorsa...

Düşünüyorsa, nasıl geldiğini bugüne.
Geçmişten dersler çıkarıyorsa
Ve unutmuyorsa hikâyesini, günden güne
Yaşıyordur insan dünü anlıyorsa...

Bekliyorsa, güzel günler göreceğini,
Geleceğe dair ümitvarsa
Ve bilmiyorsa; nerde nasıl öleceğini,
Yaşıyordur insan, yarını anlıyorsa…

Saklayıp büyüttüğü hayalleri varsa,
Umuda dair rüyalar görüyorsa
Ve hep hayra yoruyorsa rüyalarını,
Yaşıyordur insan, umudu anlıyorsa...

Dünü, kaybedilmiş bir gün saymıyor,
Bugün, avuçlarından beyhude kaymıyorsa,
Ve umutlar besliyorsa yarına dair,
Yaşıyordur insan, zamanı anlıyorsa...