Yaşıyordum Şiiri - Elyase İskender

hayatım anlamını yitirmiş öylece dolaşıyordum
trenlerin biri gidiyor biri geliyordu
baksamda ardları sıra hiçbiri durmuyordu
hala yaşıyorum

gün batımını çok izledim şafağın söküşünü de
uykuda aradığım neydi bilmesemde cok uzun uyudum
sessizdi heryer,
susmuştu herkes sadece parktaki salıncagın cığlığı vardı
ve salıncakta boştu herşey gibi
ve ben hala yaşıyordum

bir adam kopan yaprakları havada yakalamaya ugrasıyordu
tuttukca etraf yemyeşil oluyordu
bir cocuk boş salıncağı izlerken annesinin bacagına yapışıyordu
tüm çabalar boş tüm renkler ölüyordu
ben yaşıyordum

anne rüzgardan ters dönen şemsiyesini düzeltmeye çalışıyordu
yaşlı adam öylece yere bakıyordu
haberler sıcaklıgın mevsim normallerinde seyredeceğini bildiriyordu
buna spiker bile inanmıyordu
bir gün daha geceye dönüyordu
ben yaşıyordum

sabah bir ağızdan istiklal marşımız okunuyordu
bir adam ıslık çalaraktan aheste aheste yürüyordu
bir yolcu şoföre ziverbeyden geçer mi evladım diye soruyordu
bir kırlangıç acele acele uçuyordu güneye
ben hala yaşıyordum
...
aslında buna bende şaşıyordum.