Yaşıyor
Çürümüş yaşlı ağaçların
Dalları kavuşarak canevini inşa etmiş
Sakatlanan bir hayatın yüreği,
Alışkanlığından olsa gerek
Heyecansız küt küt atar.
...
Boğulan sözcüklerin
yayvan anlatımlarında,
Öbür yuvasındaki
eşine ulaşmaya çalışan bir göz vardı,
hareketsiz
ölümü bekleyen yarım asırlık bedende.
...
Sandalyesine gömülmüş bir ömür,
tertemiz bir yürek büyütmüş oracıkta.
Ağlamalar, gülmeler, kızmalar
yalnızlıktan aç kalmıştı.
Bugün besledim özlemini,
varlığımla.
...
Yine de insan,
Yaşlıcak yanaklar
Öpücüklere yumuşamış bekliyormuş
Tek kolu isyan ediyor hala
Sevdiklerine sarılabilmek için...
Kayıt Tarihi : 8.3.2004 10:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orkun Fehmi Akyön](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/03/08/yasiyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!