Bir İstanbul vardı, bir sen, bir de ben...
Bütün ışıklar yanardı ve perdesi açık pencereler vardı…
Karanlıklara gömdüğüm bir ben ki, ateş böceklerinden aydınlanan...
Kara bir yüz yapışmış bedenime bir sen kokunla ki ne manolya ne de sümbül kokusunu anımsatan...
Karanlıkların gözcüsüydü gözlerim ki artık çok geç uyu dediğim...
Bir ben...
Bütün İstanbul kubbeleri ki başımdan aşağı düşen...
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Kutluyorum...saygılar kaleme.
Beğeni ve büyük bir keyifle okudum bu güzel eserinizi.. Güçlü kaleminizi ve yön verip yazdıran güzel dost yüreğinizi gönülden kutluyorum..Sağlıcakla ve hep sevgiyle kal can abim.. Saygılarımla..Halim AKIN 10 PUAN+ANT
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta