Bir İstanbul vardı, bir sen, bir de ben...
Bütün ışıklar yanardı ve perdesi açık pencereler vardı…
Karanlıklara gömdüğüm bir ben ki, ateş böceklerinden aydınlanan...
Kara bir yüz yapışmış bedenime bir sen kokunla ki ne manolya ne de sümbül kokusunu anımsatan...
Karanlıkların gözcüsüydü gözlerim ki artık çok geç uyu dediğim...
Bir ben...
Bütün İstanbul kubbeleri ki başımdan aşağı düşen...
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
