Yaşıtlarıma Mersiye Şiiri - İbrahim Gökb ...

Kotunu giyinmiş bıyıklarını kesmiş bir yeniçeri
Kör bir ata binmiş gömleği kan lekesi
Galata Köprüsü’nde tek başına meydan okur Bizans’a
Köprüden tramvay geçer içinden kadınlar geçer

Köprüde ilk kez tramvay gören at
Şaşkın ve delidir atar kendini denize
Deniz şaha kalkmış benim şahım
Haliç, her türlü pisliği kabul eden Haliç
İçin için kişner mi bir at için

Attan düşmüş bir yeniçeri yürür yokuşa yokuşa
Atını sorar evsiz kadınlara, şarapçılara, tinercilere…
Yokuşun sonunda başı dönmüş bir Mevlevi gezer döner durur
Kendi ülkesinde herkes gezer turist gibi seyreyler semazenleri
Kendi cemalini, kendi ellerini seyreyler bir başkası gibi

Kendi evinde, kendi içinde herkes iyi de
Nedense bir başkası olur çıkar insan içinde
Çin’de Maçin’de herkes böyle giyinir senelerce

Bir yeniçeri kundurası eskimiş kılıcını yitirmiş bir yeniçeri
Elinde kör çakı keskin fikir yeni bir kalenin kapısında değil
Bir kafenin kapısında kız arkadaşının yanında
Galata meydanında postanenin arkasında çıkmaz sokakta
Bir kızı öperken görmedim bir yeniçeriyi

Padişah yok sadrazam yok peyk nerde görmedim hiçbirini
Sarayın bahçesinde daha ayın on beşinde para yok cebimde
Fakat defterdar cüzdanımın peşinde yazar kasanın içinde
Ben nerdeyim kimim kimseden bir şey istemedim bitlendim

Paltosunu giyinmiş bir yeniçeri yürür İstiklal’de
Üzgün ve güzeldir kol düğmeli gömleği
İnsan böyle ölmemeli gülüm
Bir atın ölümüne benzememeli bir insanın ölümü

Heykellerin önünden geçer bütün heybetiyle bir yeniçeri
Toparlanın padişahtan ferman yok yeni bir sefer var
Kırım’a değil, Viyana’ya değil Malta da değil
İçimizde bir yer var kuşatılmış, merhameti tükenmiş
Vicdanını yitirmiş bir yer…
İçimizde bir yer var…
İçimizde bir yer…