Yasine Şiiri - Ayfer Uçkun

Az ilerde eski bir kilisenin çanları çalıyor
Daha yeni uyanmışım gün akşama yakın
Başım felaket ağrıyor
Rüyada gibi bir şeyim
Bütün sokaklarda duvarlar kızılımsı yağlı boyayla boyanmış
Sigara yakıyorum telefonum çalıyor
Ne o konuşuyor ne ben
Başlıyoruz ağlamaya
Sonra tekrar uyuyorum
Annem gelmiş kapıyı çalıyor
Annem gülümsüyor sürekli çok şaşkınım
Annemi mutlu görmeyeli uzun süre olmuş
Oturup konuşuyoruz
Seni anlatıyorum haberim var diyor
Nasıl olur ben ondan daha hiç kimseye söz etmedim ki
Ben anneyim sen üzgünsün ama diyor
Yine telefon çalıyor uyanıp açıyorum
Meleğim yazıyor telefonda
İyide silmedim mi ben o sana verdiğim ismi aklımdan
Nasıl olurdu telefonda yazıyor
Açıyorum telefonu bu defa başlıyorsun konuşmaya
Hiçbir şey olmamış gibi
Canım diyorsun üşütme hava soğuk
Hem bende yokum oralarda
Tamam diyorum üşütmem artık daha çok dikkat ederim
Neden ağlıyorsun diyor
Annem geldi diyorum
Benden çok seviniyor
Boğazım yanıyor su getiriyor annem
Ve ben uyanıyorum gece yarısı olmuş
Ne sen aramışsın
Ne de annem gelmiş