Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Her geçen gün birşeyler yitirir ya insan hani,
başlatır birşeyleri-birşeyler bitirir
sona doğru pimi çekilmiş bir bomba misali gün sayarken ömür, bi çocuk masumiyetiyle bakmaktır aslolan hayata....oysa o bomba patlayana dek ne korkular geçer içinden insanın, ne ümitler, ne sevgiler....her yarın bir dün kazanarak artırırken kendi ne eksiler yaşar insan ömründen ne büyük eksilişler....
herşeye rağmen bilmelidir ki insan aldığı hiçbirşeyi geri vermeden gidemeyecektir bu hayattan bu kura ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!