Yalnızlığı sordu kadın!
Hiçbir şey söylemeden cevap bekledi.
Yıllardır yalnız kalan kendi değilmiş gibi..
Bir de baktı yüzüne hiçbir şey olmamış gibi…
Hasreti sordu kadın!
İstanbul gibiyim artık!
Vedaların en çok yaşandığı
Haydarpaşa gibi yalnız,
Anadolu Hisarı kadar dertli…
İstanbul gibiyim artık!
Şairine aşık olmuş şiirler gördüm;
Hepsi kördü, hepsi öldü.
Kendi ilmeğini kendi boynuna ördün,
Geçen senelerde cenazeni çöplüğe gömdüm.
O çöplükte bulamaz kimseler seni
Menfaate dayalı değil bizimkisi
Çünkü, herkes gitse de o yanımda kalacak
Öyle birini sevdim ki;
Ben ölünce o da yaşamayacak…
02/02/2002
İstanbul
Mesela çok param olmasını isterdim;
Hayatın benden aldıklarını geri alabilmek için…
Babaannemi geri getirebilir miydim bilmiyorum ama, onun yerine koymaya çalıştığım bütün kadınları kaybettim akılsızca.
Birçoğu sevmeyi bilmiyorsun dedi bana,
Bazıları da çok güzel sevdiğimi söylediler.
Babaannemi sevdiğim gibi sevmek istedim oysa.
İnsanlar seni hep mutlu bilsin!
Üzüntünü paylaşma kimseyle..
Bırak, İyi günde herkes seni iyi bilsin,
Yalnızca değer gördüğüne büyüsün ilgin…
Mütevazı ol, kimseyi acındırma kendine
Piraye’ye gönül vermişti Nazım eskiden
İstese de sevebilir mi birini yeniden
Rabbim,sürgün yedi beden o mutlu mu sahiden
Alın yazısını değiştiremezmiş insanoğlu
Yalvarıp dursa da yaradana, çaresiz
Seni çok sevene davranırsan sorumsuzca
Annenin kaderini yaşarsın en sonunda
Ablanı karıştırırsan sonsuz aşkına
Yaşamak zorunda kalırsın yalnız odanda…
Ölüm nasıl bir şey acaba?
Mesela, sonrasında sevgi var mı?
Yada engin denizlerde yüzebilir mi insanoğlu, Ve ya; aşk acısından yeniden ölebilir mi?
Öldükten sonra, en sevdiğini yeniden görebilir, Onunla sonsuza dek hasret giderebilir mi?
Ölüm nasıl bir şey acaba?
2016
Yalnızlığın ilk saati
O kadar zor geçiyor ki şimdi.
Gittin ya, bırak boşver beni
Gözlerimin Azraili olmana değdi mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!